Wydawać by się mogło, że szyba kuloodporna niczym nie różni się od tej wykonanej ze zwykłego szkła. Jednak zwykła szyba pod wpływem uderzenia rozpada się na setki kawałków, a szkło kuloodporne powstrzyma bez większego problemu nawet serię wystrzeloną z karabinu maszynowego.
Jego powstanie datuje się już na lata I wojny światowej. Przez dziesięciolecia doskonalono technologię jego wytwarzania i obecnie najczęściej są to płyty szkła zawierające pomiędzy warstwami tego materiału odporną folię z poliwęglanu. Wszelkiego rodzaju i grubości szyby kuloodporne produkuje się w procesie laminowania, w którym warstwy szkła przełożone płytami poliwęglanu są łączone ze sobą mocnym kompozytowym spoiwem. Oczywiście szkło zostaje przedtem poddane odpowiedniej obróbce cieplnej znacznie zwiększającej jego wytrzymałość mechaniczną. Stosuje się odpowiedni rodzaj szkła, który przy uderzeniu rozpada się na małe okruchy niemogące nikogo zranić.
Zdolność zatrzymania poszczególnych odmian pocisków zależy przede wszystkim od grubości szyby, która sięga zazwyczaj od 2 aż do 8 cm grubości. Wystrzelony pocisk uderza najpierw w pierwszą, kruchą warstwę, mającą zaabsorbować jego dużą energię kinetyczną i rozłożyć ją na większej powierzchni. Kula jest zatrzymywana dopiero na głębszej warstwie poliwęglanu, gdzie ulega rozpłaszczeniu, nie przebijając się np. do wnętrza auta czy pomieszczenia. Im tych warstw jest więcej, tym większa odporność szyby na amunicję nawet dużego kalibru, czy jej specjalne odmiany przeciwpancerne.
Ciekawy artykuł. Bardzo ciekawy