Pierwszym i najważniejszym etapem prac jest planowanie. Dobry projekt powinien uwzględniać przede wszystkim zapotrzebowanie na energię elektryczną. Osoba planująca powinna więc uwzględnić w projekcie ilość i miejsce rozmieszczenia sprzętów, rtv, agd, stanowisk komputerowych, specyfikę oświetlenia oraz innych urządzeń pobierających energię elektryczną. Dopiero po stworzeniu dokładnego schematu można przystąpić do zasadniczych prac. Kable instalacji elektrycznej układać można z wykorzystaniem metody natynkowej, wtynkowej lub podłogowej.
Największą popularnością cieszy się metoda wtynkowa. W przypadku nowego budownictwa przewody montowane są do ścian, a następnie ukrywane pod tynkiem. Podczas remontu domów, w których są już tynki, tworzy się bruzdy, w których następnie umieszcza się przewody. Coraz częściej elektrycy podczas prac instalacyjnych wykorzystują nity plastikowe tego typu https://www.bhjanecki.pl/nity-plastikowe-c-70.html. Na ich popularność wpływa niska cena, łatwość montażu oraz trwałość.
Przewody instalacji elektrycznej montuje się zawsze pionowo i poziomo, nigdy na skos. Przed osłonięciem kabli tynkiem, warto wykonać dokumentację fotograficzną. Taka dokumentacja może okazać się nieoceniona dla innych fachowców. Dzięki wiedzy, jak przebiega instalacja podczas montowania szafek kuchennych, lamp czy sanitariatów nie dojdzie do sytuacji, w której monter wwierci się w kabel. Podczas wykonywania domowej instalacji elektrycznej należy pamiętać, aby urządzenia o mocy przekraczającej 2000 W, były zasilane z osobnego obwodu i miały własne zabezpieczenie w rozdzielni.
Chodzi o to, aby nie obciążać jednego obwodu, zwłaszcza w sytuacji, gdy kilka urządzeń będzie działać jednocześnie. Podczas podłączania instalacji do rozdzielni, warto sięgnąć po dławnice kablowe. Są one prostym i skutecznym zabezpieczeniem chroniącym kabel przed wyrwaniem lub złamaniem. Dodatkowo dławnice uszczelniają przejście pomiędzy kablem, a obudową rozdzielni i utrudniają przedostawanie się do niej kurzu.
